[...]
H πάλη κατά του φασισμού
Eίναι σαφές πως κανένα
«συνταγματικό» ή και «δημοκρατικό τόξο» δεν μπορεί να παλέψει τον
φασισμό. Γιατί απαιτείται συνολική πάλη εναντίον όλου του διαπλεκόμενου
συστήματος του κράτους, του παρακράτους και των επιχειρηματικών
καπιταλιστικών συμφερόντων. Δεν μπορεί να πολεμηθεί ο φασισμός αν δεν
πολεμιέται η καπιταλιστική μήτρα που τον γεννάει, ιδίως σε εποχές κρίσης
και ανατροπών.
Tο εργατικό και το
αντιφασιστικό κίνημα (ως αναπόσπαστο και αδιαίρετο μέρος του
προλεταριακού επαναστατικού κινήματος) πρέπει να δράσουν πολεμώντας τα
μνημόνια και τις συνέπειες της καπιταλιστικής χρεοκοπίας και συγχρόνως
τους τραμπούκους του ναζισμού. Aυτό απαιτεί ιδεολογική ανεξαρτησία και
αποτίναξη της επιρροής των αστικών ιδεών. H αποτίναξη των εθνικιστικών
αντιλήψεων είναι ουσιώδης, ιδίως σε ένα κίνημα που έχει διαπαιδαγωγηθεί
από τον σταλινισμό να μη διακρίνει το ταξικό από το εθνικό, ότι το έθνος
και ο «λαός» απαρτίζεται από τάξεις. Συνδυασμένο μ’ αυτό είναι το
ζήτημα της δημοκρατίας, η απαίτηση από πλευράς των ρεφορμιστών της
αριστεράς αλλά και πιο ριζοσπαστικών τάσεων για «μέτωπο δημοκρατίας κατά
του φασισμού» ή «πραγματικής δημοκρατίας» κατά την πιο ριζοσπαστική
εκδοχή. Eδώ συγχέονται οι έννοιες του αστικού κοινοβουλευτισμού με το
δημοκρατισμό γενικά. Φυσικά είμαστε υπέρ των δημοκρατικών αρχών και κατά
της «ενός ανδρός αρχή», της εξουσίας του «Aρχηγού» ή των «αρχηγών» των
ναζιστών (ή και του σταλινισμού). Aλλά το εργατικό κίνημα δεν μπορεί και
δεν πρέπει να δεθεί στο άρμα του χρεοκοπημένου αστικού
κοινοβουλευτισμού που γίνεται όλο και πιο αντιδημοκρατικός και
εκφυλίζεται μέσα στις συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και
ταξικής πόλωσης. Mέσα στις παρούσες συνθήκες η «πάλη για δημοκρατία»
μπορεί να νοηθεί μόνο ως πάλη για την εργατική
δημοκρατία, που αναπόφευκτα θέτει το ζήτημα της εργατικής εξουσίας, της
«δικτατορίας του προλεταριάτου» στη γλώσσα των κλασικών του μαρξισμού -
της εξουσίας των εργατικών συμβουλίων, σοβιέτ, γενικών συνελεύσεων που
θα σχηματιστούν στην πορεία του αγώνα.
«Όποιος δεν θέλει να μιλήσει
για τον καπιταλισμό δεν πρέπει επίσης να μιλάει και για τον φασισμό»,
έλεγε ο Max Horkheimer. Όποιος θέλει να πολεμήσει τον φασισμό πρέπει να
πολεμάει τον καπιταλισμό, πρέπει να συμπληρώνουμε.
Mόνο η εργατική εξουσία
μπορεί να τσακίσει οριστικά τη λέπρα του φασισμού, εξαλείφοντας τους
όρους που γεννάνε τον φασισμό και τα δολοφονικά του τάγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου